Nisan Yağmuru

NİSAN YAĞMURU

“Şerefü’l mekan bi’l mekin.” *

Serin rüzgârlar esiyor insanı kendine getiren, acıyı tüm zehriyle içime dolduran. Uzaklaştığım kıyıların yakınlarından geçiyor gemilerim, ne çok yol almışım, ne kadar yabancılaşmışım, meğer ne uzağa düşmüşüm. Hiçbir çaba yakınlaştırmıyor, hiçbir akıntı o kıyılara savurmuyor. Rüzgârda artık benden yana, uzaklaştıkça uzaklaştırıyor. Hatıralarım yanı başımda yine de uzakta işte sevdiklerim, ruhumdan çok uzakta...

 Bazen bir nota ilişiyor gözüm, bazen bir kitabın satırında takılı kalıyor aklım, yetim kalan bir şarkının tınısı sokuluyor yamaçlarıma, buğulanıyor camlar, isimlerini yazsam diyorum gözbebeklerime. Her rüzgâr, her gece, her gündüz hatırlatmasa, camlarda kalsa adları da ruhuma yaklaşmasa, dingin şimdi sular, taşlar düşürmeseler sığ sularıma, dalgası büyük oluyor, atlatması buhranlı, soluk satırlar kalıyor geride bir de sesli sessiz, belli belirsiz ahlar...

                Dünyaya sığmaz oldu içime, hep içime, sineye çektiklerim. Düştü çiçekler döküldü yapraklarım, yıkılır sandım dünyalar, dar gelir bu gök kubbe, sandım ki karanlık gelir artık baktığım her göz, duyduğum her söz çarpar duvarlara, yerle bir olur. Sanırdım ki ben yalnızlık kalesinin sessiz bekçisi... Sanırdım ki söylenir, sanırdım ki yazılır..

                Yorgun bir şehir, gecenin gölgesinde küf kokuyor sığındığım liman, yanaşmasın  gemiler, dört tarafım dalgakıran. Kaçıyorum şimdi samimiyetsiz seslerden, kaçıyorum nasılsın cümlesine çöreklenen ihanetlerden.Kalbe uğrasa söz, bilirim uğrar benim de kalbime, dilinden zehir gibi akıp geçse de vefa, gözümden dökülür adın.Yine de sen üzülme sakın,bu kez bildiğin dilden ağlamayacağım.. Ben yine bilinmeyen zamanlarda, bilinmeyen hikâyeler yazmaktan usanmayacağım.

K.Saat

*Bir makamın şerefi,orada oturandan gelir, o kişinin güzelliği o mekana şeref verir.