Hepimiz, bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki, dostluğumuz ya da kardeşliğimizi hiç bir şey engellemiyormuş gibi görünür.. Bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar.. Ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam, "bu köprüyü geçip bana gelir misin?" işte o anda artık bunu istemeyiverirsin..Sorumu tekrarlasam öylece suskun kalırsın.. O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer.. Bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde.. Ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız.. Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığamayacak kadar büyüyüverir gözünde.. Yutkunur ve şaşar kalırsın...
Dr. Irvin Yalom / Nietzsche Ağladığında
