Kayıp Çocukluğum

KAYIP ÇOCUKLUĞUM

Mor bisikletli kızın günlüğünden;

Mor dağların menekşelerini ellerimle topladım,

Acıyı hüznü her daim cebimde sakladım

Sabahları olmayan gecelerimde yıldızlarla hasbıhal edip,

Cam kırıklarımı ayın soğuk yüzüne bağışladım…

Talihsiz bir ayrılığın tam ortasında kaldım,

Tarafsız bir acım kalmadı,

Ne yana dönsem candan bir parçamı dağladım

Suskunluğum o geceden hediye

Kimsenin anlam veremediği buz gibi yüreğim de,

Dilim lal oldu suskunluk çarem,

Tek aşığım yalnızlığım…

Yıldızlara astım çocukluğumu ,evimizin balkonunda

Arkamdan ağıt yakan olmadı,

Gözlerimden sızan kanları da gören…

Ne bir kefenim oldu ne de beni bağrına basacak tabutum,

Kimseler görmedi asılı kalan çocukluğumu

Her gece yüzünde tarifi olmayan tatlı bir tebessüm savurur bana

Sevgiden yoksun yüreğime inat…

Masallar anlatmayın bana,

Balonlar gözlerime ışıltı vermesin,

Pamuk şekerleri hiç sevmeyeyim,

Oyuncak bebeğim öylece kalsın,

Çocuksu yanlarım olmasın benim,

Seviyorumlar değil de,

Neden varsınlar uğuldasın kulağımda,

Şen kahkahalarım olmasın çocuksu,

7 yaşındaki ihtiyarın gözyaşları ıslatsın taş yüreğimi,

Beni salıncaklarda aramayın,

Elinde horoz şekeriyle gezen çocuklara sormayın,

İpin,topun peşinde koşan meleklere anlatmayın beni,

Annemim sarı sardunyasında,

Babamın efkar kokan kaleminde aramayın,

Lunaparkların korku tünellerinde değil,

Can evimin kör karanlık odalarında kayboldum ben,

Şimdi bulun çocukluğumu,

Muzur gülümsemesiyle hangi yıldızdan el sallıyor sorun bana,

Dilim lal benim, yüreğim viran,

Son susuşum kayıp çocukluğum,

Son dem vuruşum…

K.Saat