Çerağ

ÇERAĞ

Bir çerağ uyandırmışsın sultan kasrının lale kokulu sokağında,

Döne döne ateşini savururmuşsun mor lale tutan dilberlerin eteğine...

Bakışım mahmurluktan değildi,şaşkınlığın dilimdeki sukuta duruşu,

Yüreği aşkın narıyla kavrulan külhan beyzadesinin nurdan ateşte yanışı...

Bir kor düştü matemle çevrili gönül sarayının tam ortasına...

Sen ehli imişsin ateşte,bense bir acemi külleri savuran fırtınada...

K.Saat

**Çerağ,kandil, Osmanlı'da sultanların dikkatini çekmek adına başta yakılan ateş, bu olaya çerağ uyandırma denmektedir.Şiir Osmanlıdaki çerağ uyandırmadan esinlenilerek yazılmıştır, alevilere özgü cem ayinindeki çerağla ilgisi bulunmamaktadır.