İnsan Denilir

İNSAN DENİLİR

Bu şehrin sokaklarında bir mecnun gezer,

Hangi zamanda doğduğu bilinmeyen,

Kimlerdensin sorusu hiç sorulmayan…

Bu şehrin sokaklarında bir Leyla yaşar,

Adı tarihten gelen,

Aşkı en mahrem haliyle yaşayan…

Bu şehrin sokaklarında bir şair yazar,

Alfabesi hüzün olan,

Kalem, kağıdına değdikçe yangınlar çıkaran…

Bu şehrin sokaklarında bir meczup görülür,

Aşkın sırrına erdiği unutulup,

Deli diye çocukça yaftalar vurulan…

Bu şehrin sokaklarında bir ama yolunu bulur,

Kimselere ihtiyaç duymadan,

Tüm gören gözlere inat, inancını rehber edinen…

Bu şehrin sokaklarında bir yalnızlık oturur,

Bahçesinde sarı güller olan,

Hüzünle yüz yüze bakan…

Bu şehrin sokaklarından sevgi taşınır,

Gözyaşları içinde isyana kul verilip,

Kalplerin en kuytu köşesine itilen…

Bu şehrin sokaklarında aşkın gözleri dağlanır,

Zalim eline emanet edilip,

Ayağına prangalar vurulan…

Bu şehrin sokaklarında bir güvercin vurulur,

Esaretten kurtuluşun yıl dönümlerinde,

Avaz avaz çığlıklar kopar ve özgür ölmüştür düşen…

Bu şehrin sokaklarında çocuk olunur,

Elinden pamuk şekerleri alınıp,

Ekmek teknesi tutuşturulan…

Bu şehrin sokaklarında bir anne öldürülür,

Evladına çağdaştır mührü vurulup,

Soğuk odalarda esaretin tespiti yaptırılan…

Bu şehrin sokaklarında bir baba gömülür,

Mezar taşına alın teriyle kazandı yazılıp,

Evlatları öldüğünü bile duymadı denilen ….

Bu şehrin sokaklarında bir insanlık öldürülür,

Faili meçhuller arasına karıştırılıp,

Unutulmuş coğrafyalara gömülen….

Hepsi bu şehrin sokaklarında görülür,

Yeni bir kimlik beyanı talep edilir,

Ve hepsine birden insan denilir….

K.Saat