Oyun Arkadaşım

OYUN ARKADAŞIM

Pejmürde bir pişmanlık asılı durur kapımda,
Her yağmurda yüreğime geçirdiğim bir umut kolumda.

Bir de yaşanmışlarıma tanık prangam ayağımda.

Kaçamam tanığımdan,savcımdan…Kendimden…

Kaçamam…Yanılgımdan…

Kaçamam yaramaz çocuğun oyun parkından,

Bir masalcı olurum, her düşüp ağladığında.

Vezirin olurum, saltanatını taçlandırdığında.

Sarayının soytarısı olurum,her küsüp kaçışında.

Aslında ben sen olurum, her sevdadan dem vuruşunda.

Son oyunumuz yarım kalır bahçende,

Son kozun hala elindedir kendince,

Tamamlanamayan bir puzzelın son parçasıdır cebinde.

Masumluğumuz yanında, pişman bir gülümseyişle,

Susar oyun arkadaşın, pusar ve anlar.

Ne büyüktü sevgin, ne de inandığım kadar masum.

Keşke içindeki ihaneti hiç şahlandırmasaydın,

Keşke puzzelın son parçası sen olsaydın,

Ve kayıp son parçayı ararken ben,

Sen aklımda hep oyun arkadaşım olarak kalsaydın.

K. Saat